Το φαινόμενο Doppler-Fizeau πήρε το όνομά του από τον Αυστριακό φυσικό Christian Doppler, που το είχε προτείνει το 1842 στην Πράγα. Το φαινόμενο διερευνήθηκε αργότερα απο τον Armand Fizeau, που παρατήρησε τη μετατόπιση φασματικών γραμμών προς το ερυθρό τμήμα του φάσματος από μια πηγή που απομακρύνεται.
Αφορά την αλλαγή στη συχνότητα ενός κύματος για έναν παρατηρητή που κινείται σε σχέση με την πηγή του κύματος.
Το φαινόμενο Doppler για τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, όπως το φως, έχει μεγάλη χρήση στην αστρονομία και έχει ως αποτέλεσμα τη λεγόμενη ερυθρή η μπλε μετατόπιση.
Το χρησιμοποιούμε για τη μέτρηση της ταχύτητας με την οποία τα αστέρια και οι γαλαξίες πλησιάζουν ή απομακρύνονται από εμάς, δηλαδή την ακτινική τους ταχύτητα ή ακόμη και για τη μέτρηση της ταχύτητας περιστροφής των άστρων και των γαλαξιών.
Η χρήση του φαινομένου Doppler για το φως στην αστρονομία εξαρτάται από τη γνώση μας ότι τα φάσματα των άστρων δεν είναι συνεχή. Το φως απο ενα άστρο εκθέτει γραμμές απορρόφησης σε σαφώς προσδιορισμένες συχνότητες οι οποίες συσχετίζονται με τις ενέργειες που απαιτούνται για να διεγείρουν τα ηλεκτρόνια διαφόρων στοιχείων από το ένα επίπεδο στο άλλο.
Το φαινόμενο Doppler είναι αναγνωρίσιμο από το γεγονός ότι οι γραμμές απορρόφησης δεν παρουσιάζονται πάντα με τη συχνότητα που θα έπρεπε αλλά αντιθέτως παρουσιαζουν μετατόπιση σε μεγαλύτερη ή μικρότερη συχνότητα.
Αφού το μπλε φως έχει μεγαλύτερη συχνότητα από το κόκκινο, οι φασματικές γραμμές ενός αστεριού που μας πλησιάζει παρουσιάζει μπλε μετατόπιση ενώ, αντίστοιχα αυτό που απομακρύνεται παρουσιάζει ερυθρή μετατόπιση.
Ο πρώτος που χρησιμοποίησε την ανακάλυψη αυτή ήταν ο Άγγλος αστρονόμος William Huggins. Το 1868 μελετώντας το φάσμα του Σειρίου εντόπισε μια ελαφρά μετατόπιση των φασματικών του γραμμών προς το κόκκινο, γεγονός που σήμαινε ,συμφωνα με το φαινόμενο Doppler-Fizeau, οτι το αστέρι αυτό απομακρύνεται από τη γη με ταχύτητα 50Km/sec.
Αφορά την αλλαγή στη συχνότητα ενός κύματος για έναν παρατηρητή που κινείται σε σχέση με την πηγή του κύματος.
Το φαινόμενο Doppler για τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, όπως το φως, έχει μεγάλη χρήση στην αστρονομία και έχει ως αποτέλεσμα τη λεγόμενη ερυθρή η μπλε μετατόπιση.
Το χρησιμοποιούμε για τη μέτρηση της ταχύτητας με την οποία τα αστέρια και οι γαλαξίες πλησιάζουν ή απομακρύνονται από εμάς, δηλαδή την ακτινική τους ταχύτητα ή ακόμη και για τη μέτρηση της ταχύτητας περιστροφής των άστρων και των γαλαξιών.
Η χρήση του φαινομένου Doppler για το φως στην αστρονομία εξαρτάται από τη γνώση μας ότι τα φάσματα των άστρων δεν είναι συνεχή. Το φως απο ενα άστρο εκθέτει γραμμές απορρόφησης σε σαφώς προσδιορισμένες συχνότητες οι οποίες συσχετίζονται με τις ενέργειες που απαιτούνται για να διεγείρουν τα ηλεκτρόνια διαφόρων στοιχείων από το ένα επίπεδο στο άλλο.
Το φαινόμενο Doppler είναι αναγνωρίσιμο από το γεγονός ότι οι γραμμές απορρόφησης δεν παρουσιάζονται πάντα με τη συχνότητα που θα έπρεπε αλλά αντιθέτως παρουσιαζουν μετατόπιση σε μεγαλύτερη ή μικρότερη συχνότητα.
Αφού το μπλε φως έχει μεγαλύτερη συχνότητα από το κόκκινο, οι φασματικές γραμμές ενός αστεριού που μας πλησιάζει παρουσιάζει μπλε μετατόπιση ενώ, αντίστοιχα αυτό που απομακρύνεται παρουσιάζει ερυθρή μετατόπιση.
Ο πρώτος που χρησιμοποίησε την ανακάλυψη αυτή ήταν ο Άγγλος αστρονόμος William Huggins. Το 1868 μελετώντας το φάσμα του Σειρίου εντόπισε μια ελαφρά μετατόπιση των φασματικών του γραμμών προς το κόκκινο, γεγονός που σήμαινε ,συμφωνα με το φαινόμενο Doppler-Fizeau, οτι το αστέρι αυτό απομακρύνεται από τη γη με ταχύτητα 50Km/sec.
