H εικόνα είναι μια νέα φωτογραφία της Nasa. Είναι ένα δαχτυλίδι αποτελούμενο από μαύρες τρύπες. Η εικόνα του Arp 147, δείχνει ένα ζευγάρι αλληλεπιδρώντων γαλαξιών που βρίσκονται περίπου 430 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη.
Είναι σύνθεση δεδομένων ακτίνων Χ απο το Chandra X-ray Observatory (ροζ) και των οπτικών δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble (κόκκινο, πράσινο, μπλε ). Η εικόνα παράχθηκε απο το Space Telescope Science Institute (STScI) στη Βαλτιμόρη....
Είναι σύνθεση δεδομένων ακτίνων Χ απο το Chandra X-ray Observatory (ροζ) και των οπτικών δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble (κόκκινο, πράσινο, μπλε ). Η εικόνα παράχθηκε απο το Space Telescope Science Institute (STScI) στη Βαλτιμόρη....
Ο Arp 147 περιέχει το υπόλειμμα ενός σπειροειδούς γαλαξία (δεξιά), που συγκρούστηκε με τον ελλειπτικό γαλαξία στα αριστερά.Αυτή η σύγκρουση έχει δημιουργήσει ένα διευρυνόμενο κύμα ενός σχηματισμού αστεριών που εμφανίζεται ως ένα μπλε δαχτυλίδι που περιέχει σε αφθονία ογκώδη νεαρά αστέρια. Τα αστέρια αυτά οδηγούνται μέσα από την διαδικασία της εξέλιξης τους σε μερικά εκατομμύρια χρόνια ή λιγότερο να εκραγούν ως σουπερνόβα, αφήνοντας πίσω αστέρια νετρονίων και μαύρες τρύπες.
Ένα μέρος των αστεριών νετρονίων και από τις μαύρες τρύπες θα έχουν αστέρια σύνοδους και μπορεί να γίνουν φωτεινές πηγές ακτίνων Χ καθώς τραβάνε ύλη από αυτά. Οι εννέα πηγές ακτίνων Χ διάσπαρτα γύρω από το δαχτυλίδι του Arp 147 είναι τόσο φωτεινές ώστε πρέπει να είναι μαύρες τρύπες, με μάζες που πιθανώς είναι δέκα έως είκοσι φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου.
Μια πηγή ακτίνων Χ έχει εντοπιστεί επίσης στον πυρήνα του κόκκινου γαλαξία στα αριστερά σας και μπορεί να είναι μια φτωχή τροφοδοτούμενη με ύλη, υπερμεγέθης μαύρη τρύπα.
Η πηγή δεν είναι εμφανής στη σύνθετη εικόνα, αλλά μπορεί εύκολα να τη δει κανείς στην εικόνα ακτινων Χ. Άλλα αντικείμενα ξένα προς το Arp 147 είναι επίσης ορατά: ένα αστέρι πρώτο πλάνο στο κάτω αριστερό μέρος της εικόνας και ένα κβάζαρ στο φόντο με την ροζ πηγή πάνω και αριστερά από το κόκκινο γαλαξία.
Υπέρυθρες παρατηρήσεις με το Spitzer Space Telescope της NASA και τις υπεριώδεις παρατηρήσεις με το Galaxy Evolution Explorer της NASA (GALEX) έχουν ήδη επιτρέψει τις πρώτες εκτιμήσεις του ρυθμού σχηματισμού αστέρων στο δαχτυλίδι.
Οι εκτιμήσεις αυτές, σε συνδυασμό με τη χρήση μοντέλων για την εξέλιξη των διπλών αστέρων επέτρεψαν στους επιστήμονες να φτάσουν στο συμπέρασμα ότι η πιο έντονη εποχή σχηματισμού των αστεριών μπορεί να τελείωσε περίπου 15 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Τα αποτελέσματα αυτά δημοσιεύτηκαν την 1 Οκτωβρίου, 2010 στο The Astrophysical Journal. Οι συγγραφείς ήταν Σαούλ Rappaport και ο Alan Levine από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, ο David Pooley από το Eureka Scientific και Benjamin Steinhorn, επίσης, από το MIT.
Οι εκτιμήσεις αυτές, σε συνδυασμό με τη χρήση μοντέλων για την εξέλιξη των διπλών αστέρων επέτρεψαν στους επιστήμονες να φτάσουν στο συμπέρασμα ότι η πιο έντονη εποχή σχηματισμού των αστεριών μπορεί να τελείωσε περίπου 15 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Τα αποτελέσματα αυτά δημοσιεύτηκαν την 1 Οκτωβρίου, 2010 στο The Astrophysical Journal. Οι συγγραφείς ήταν Σαούλ Rappaport και ο Alan Levine από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, ο David Pooley από το Eureka Scientific και Benjamin Steinhorn, επίσης, από το MIT.
